Turismo Rias Baixas

Situado no contorno da praia de Samil, é un museo interactivo que trata todos os ámbitos relacionados coa comunicación humana; deseñado como un espazo cultural, lúdico e divulgativo no que se pode participar de xeito activo nos elementos expositivos.

Proxectado polo arquitecto Jenaro de la Fuente, foi inaugurado no ano 1898. Ten unha planta rectangular, con corredores que debuxan 16 zonas e uns amplos xardíns con 14 especies de árbores. Ostentosos panteóns nos que repousan personaxes ilustres da cidade conviven con sinxelos sepulcros, algúns anónimos.

Situado no centro e no punto máis elevado da cidade de Vigo, é un miradoiro excepcional á cidade e á ría, rodeado dun frondoso xardín. Conserva os restos dun poboado castrexo datado entre os séculos III e I a. n. e.

O museo, que expón a colección do etnógrafo Olimpio Liste Regueiro, ofrece unha visión do patrimonio etnográfico galego a través de máis de 2.000 pezas que nos achegan aos traballos artesanais, aos oficios desaparecidos, ás tarefas do campo, á relixión ou á medicina popular.

Conserva e expón a colección que o pintor Xosé Otero Abeledo (1908-1996), coñecido como Laxeiro, lle doou á cidade de Vigo. A súa obra, representativa do Movemento Renovador da Arte Galega, mostra un percorrido cronolóxico pola pintura galega do século XX. A fundación tamén organiza exposicións temporais.

Palacete urbano do século XV, considerado o edificio máis antigo conservado na cidade. De estilo gótico tardío, presenta un aspecto de torre medieval. Destacan os linteles das xanelas, as gárgolas de pedra e os escudos de armas.

O museo presenta unha oferta e unha programación multidisciplinar e acolle todos os formatos artísticos actuais (artes plásticas, arquitectura, vídeo, deseño e cinema). Un atractivo máis da visita reside na remodelación do propio edificio, que foi cárcere e sede dos xulgados de Vigo.

O arquipélago de Cíes, situado na boca da ría de Vigo, está formado por tres illas montañosas de gran valor ecolóxico: Monteagudo, O Faro e San Martiño. Representa un excelente observatorio de fauna e flora.

Baixo petición e para grupos ofrécese a posibilidade de visitar a lonxa de Vigo e seguir en directo a poxa de peixe fresco.

O núcleo histórico de Vigo presenta grandes atractivos. A súa orixe arrinca dunha pequena aldea que se converteu nunha gran cidade grazas á industrialización. O itinerario máis atraente parte da Porta do Sol e percorre a arquitectura ecléctica das rúas Urzáiz, Colón, Príncipe, Areal ou Policarpo Sanz. Tamén destacan o edificio Bonín, de Jenaro de la Fuente, e o Teatro García Barbón, de Antonio Palacios. Recoméndase visitar a praza da Constitución e non deixar de ver a zona antiga, pasando pola rúa dos cestos e a concatedral de Santa María.

Palacete urbano anexo á Casa de Ceta, que foi edificado no século XVI seguindo o estilo renacentista plateresco. Predominan o balcón sobre un apoio de molduras, as gárgolas, o escudo nobiliario e os arcos decorados das ventás.

Edificado por Jenaro de la Fuente y Domínguez para Manuel Bárcena Franco entre 1879 y 1884, de granito e de estilo ecléctico, é un dos edificios máis representativos da cidade. As súas salas de exposicións acollen, segundo os expertos, a mellor colección de arte galega do mundo.

Entidade creada en 1966 por Pedro Barrié da Maza para a mellora das condicións económicas e sociais de Galicia. Está situada no antigo edificio do Banco de Vigo, proxectado polo arquitecto Manuel Gómez Román e construído entre 1919 e 1923. Entre outros proxectos, organiza exposicións, seminarios e concertos.

O museo, aberto desde o ano 1937, ocupa un antigo pazo rodeado de xardíns con magníficas camelias. Respírase o ambiente da antiga residencia coa exhibición de obras de pintura europea dos séculos XVII e XVIII e, nun edificio anexo, os obxectos trazan a historia de Vigo e da súa comarca desde a Prehistoria ata a Idade Media. Tamén se pode visitar a espléndida sección de pintura e escultura galegas desde finais do século XIX ata a actualidade.

Barrio de tradición mariñeira onde en orixe se situaban os varadoiros e os almacéns para gardar as embarcacións ou os apeiros de pesca. Posteriormente ocupárono casas de mariñeiros. Nas pequenas prazas e soportais outrora realizábanse os labores relacionados coa pesca.

Como o seu nome indica, na rúa das ostras diversos establecementos ofrecen este molusco ao natural.