Cruces del Adro de la iglesia de Taboadelo

As cruces que se atopan no adro da igrexa de Santiago de Taboadelo, formaban parte dun antigo Vía Crucis.  A primeira das cruces do adro levántase sobre unha plataforma cadrada, coa data 1961 (ano da súa reparación) gravada nunha pedra. Do pedestal sae a columna, que empeza en sección cadrada e termina nela, con arestas acanaladas na parte intermedia. Ten por capitel un prisma que termina nunha cruz de cemento de sección rectangular, embelecida cunhas liñas en baixo relevo que seguen a silueta da cruz, deixando no centro un pequeno cadro. A segundo cruz descansa sobre unha plataforma cadrada máis deteriorada que a anterior, mentres que a columna resulta moi fina. Esta empeza en sección cadrada e continúa octogonal ata o capitel, prismático, de caras planas, cuxa moldura de base segue o octógono. A cruz é parecida á anterior. A terceira cruz carece de plataforma. O pedestal a penas levántase uns centímetros do chan. A columna empeza e termina en sección cadrada, coas acanaladuras nas arestas comúns a todas as cruces do adro. O capitel é parecido ao primeiro, o mesmo que a cruz. A cruz que corresponde á parte posterior da igrexa levántase sobre unha plataforma non moi alta, na que descansa o enorme pedestal tronco piramidal de base cadrada. A columna mostra sección cadrada na base e no remate. As acanaladuras das arestas aparecen recheas por un fino baquetón na metade inferior. O capitel é prismático, con fino listel na base. Na cara da fronte ten dátoa "ANO D 1786". A cruz é de sección rectangular, co testero curto, parecido ás que se atopan o a parte exterior do adro. A sexta das cruces atópase sobre un pedestal prismático de base cadrada, que presenta na parte superior dous molduras circulares, case planas, de distinto diámetro. A columna, octogonal desde a base, termina na parte superior cunhas pequenas bólas que corresponden ás esquinas achafranadas do capitel. Este é prismático rectangular, miúdo e estreito, un pouco deteriorado na fronte. A cruz, de sección rectangular, non ten ningún adorno. Ademais destas cruces, que felizmente se conservan en pé, quedan soltas outras dúas, que foron rotas en distintas épocas