Iglesia monacal de Santa María de Oia

A igrexa monacal de Santa María de Oia, actual igrexa parroquial, data de finais do século XII e principios do século XIII, e caracterízase pola ausencia de elementos ornamentais, característico da austeridade da Orde do Císter. O templo posúe cruz latina, con tres naves en forma de T e unha nave de menor altura que forma a cruz. A nave central é a de maior altura e está cuberta con bóvedas de cañón apuntado, e finaliza na capela central. No século XVI constrúese o coro e a sacristía coas súas singulares bóvedas planas e nervios curvos, obra de Bartolomé de Hermosilla. Sobre o arco de ingreso á cabeceira presenta unhas pinturas que representan ó rei Alfonso VII e ó seu fillo D. Sancho, así coma os escudos das ordes militares. A fachada actual data do século XVIII e consta de dous corpos: o inferior que posúe no centro unha sinxela portada con hornacina para a imaxe da Virxe, e no corpo superior o escudo do Mosteiro finalizando cun frontón triangular. Do século XVIII data tamén a torre barroca erguida sobre a sacristía, para sustituir o antigo campanario