Laguna de Mina Mercé

A mina Mercé, tamén coñecida coma lagoa de Santa Cristina, ten a súa orixe na explotación a ceo aberto de material fino, con destino á fabricación de ladrillo. Ocupa unha superfice de case 4 ha e unha profundidade de case 20 m no centro. É quizais a máis extensa da provincia de Pontevedra. Unha vez finalizada a actividade extractiva, a finais do século XX, as augas subterráneas e a choiva comezaron a inundar a superficie escavada ata configurar o seu aspecto actual. A lagoa foi colonizada por plantas e animais propios de ambientes palustres, reconverténdose de forma natural nunha zona húmida. Na actualidade a lagoa é un exemplo do impacto ambiental reconvertido nun ecosistema de interese ecolóxico, susceptible de protección. Ó seu redor acondicionouse un paseo de 900 metros, cunha zona de merendeiro, un parque biosaudable e un pantalán flotante. Ademais, converteuse nun couto de pesca sen morte, no que a especie protagonista é a troita e no que unicamente se utiliza mosca artificial e culleriña cun só anzol e sen arponciño.  No perímetro da lagoa esténdense casas e leiras e algunhas fábricas, que antigamente extraían arxila deste espazo