Concatedral ou igrexa de Santa María de Vigo

A concatedral de Vigo, coñecida popularmente como A Colexiata, está considerada como un dos mellores exemplos de arquitectura neoclásica galega. Orixinariamente había outra igrexa que contaba cun cemiterio pero, debido ao mal estado desta e a que nas medidas lexislativas se recomendaba construír cemiterios fóra do centro urbano, decidiuse erixir unha nova. O templo acolle a imaxe do Cristo da Victoria, o emblema relixioso máis importante da cidade, a cal se saca de procesión o primeiro domingo de agosto. A planta é basilical de tres naves; a central é máis alta que as laterais. A separación entre as naves faise a través de doce columnas dóricas co seu correspondente entaboamento con tríglifos e métopas. A fachada principal ten unha ornamentación sinxela, cunha composición clara e simétrica. O corpo central termina nunha ampla cornixa, coroado o conxunto por un frontón triangular. Os corpos laterais están rematados por dúas torres xemelgas, máis barrocas que o resto da edificación. Cómpre destacar o reloxo de sol, situado na fachada dereita, colocado en 1837 e obra do escultor Juan Agustín Domínguez. A igrexa atópase en pleno centro histórico, moi próxima ao Mercado da Pedra e á praza da Constitución. Empezouse a construír en 1811 seguindo o deseño do arquitecto Melchor de Prado y Mariño.