Conxunto histórico-artístico de Vigo

Esta é a historia de como un vicus ou aldea se converte na maior cidade galega. Todo grazas a un proceso acelerado de industrialización, despunte pesqueiro e movementos de poboación cara á costa. O monte do Castro e a punta da Laxe teñen como época chave o século xvi, no que se deron procesos de construción e deconstrución por mor das invasións, saqueos e incendios, dos gromos de peste e da perda de poboación. Un século máis tarde constrúese a desexada fortificación, pero, para levantar as murallas, derrubáronse outras edificacións co fin de delimitar o espazo. O percorrido monumental máis interesante parte da praza Porta do Sol, pero antes de chegar a ela atopámonos coa arquitectura eclecticista das rúas Urzáiz, Colón, O Príncipe, Areal ou Policarpo Sanz. Só un exemplo da grandeza arquitectónica son o Edificio Bonín ou o Teatro García Barbón, dos arquitectos Jenaro de la Fuente e Antonio Palacios, respectivamente, que, entre outros, realizan grandes obras en pedra no ensanche vigués a principios do século pasado. Na praza da Constitución, emprazamento do antigo concello, podemos gozar da zona vella, ao achegarnos á rúa dos cesteiros. Moi preto atópase a concatedral de Santa María, de sobriedade neoclásica, e cara á ribeira está o barrio do Berbés, coas súas características casas mariñeiras asoportaladas.