Humidais e aves

Un dos grandes espazos das Rías Baixas e do noroeste peninsular para a observación de aves é o Complexo intermareal Umia-O Grove, integrado na lista de humidais de Importancia Internacional da Convención de Ramsar. Este lugar de extraordinaria beleza e enorme riqueza biolóxica esténdese por todo o estuario do río Umia, dende a península do Grove ata Cambados. Aquí están os salinas da que toma o nome a comarca do Salnés.

Este espazo é un dos mellores lugares de España para observar aves acuáticas invernantes, tanto pola diversidade como pola cantidade, xa que máis de 18.000 pasan os meses fríos nas súas augas. Tamén son importantes aves zancudas, ademais de diferentes especies de patos, garzas, charráns, brincos ou corvo mariño, do norte de Europa. Este lugar ten o a única lagoa costeira das Rías Baixas, A Bodeira. Neste conxunto tamén se integra o Parque Natural O Carrei, na Illa de Arousa.

O estuario Miño é unha extensa zona húmida con gran valor ecolóxico na fronteira con Portugal. Entrar na comarca do Baixo Miño significa gozar non só da contemplación dos paxaros senón tamén da beleza da paisaxe.

Durante o estación inverno estas marismas albergan miles de exemplares. Neste formidable ambiente rexistráronse ata 200 variedades de aves, entre os que migratorio e limícolas como rizos, gaiteiros ou avefrías. Tamén se poden ver patos e garzas; aves mariñas como os merlos; ou aves rapaces, como o aguilucho pálido ou a águila pescadora.

O río Deza naceu na parroquia de Zobra (Lalín) e continuou o seu curso ata que se fusionou con ela Ulla en Gres (Vila de Cruces). A canle discorre polo interior da provincia de Pontevedra ata a súa boca no ría arousa, na cidade de Catoira. Ao longo do camiño é posible gozar de fermosas fervenzas, prados, camiños, monumentos e varios pazos.

No sistema fluvial Ulla-Deza, a presenza de múltiples especies de aves. O merlo de auga, o martín pescador, a lavandeira Cascade e a garza gris son algúns deles. Preto da unión do río Toxa co Deza, na contorna do espectacular Fervenza en O Toxa, atópanse niños de falcón peregrino.

Situadas no corazón da provincia de Pontevedra, entre as comarcas de Tabeirós-Terra de Montes e Deza, as Brañas de Xestoso constitúen a mellor representación galega de turbeiras ácidas de esfagno, a hábitat extraordinariamente singular e fráxil. A excepcionalidade deste humidal formado por prados, arbustos e turbeiras, na súa maioría xunto ao lagoa Sagrada das Olivas, reside na existencia de varias especies como unha pequena poboación de avutarda menor, ave característica dos hábitats esteparios.

Isto reserva natural congratula especies como os cerillos e montesinos escribas, as cotovías, os tordos, o charloso ou os trigueros; aves rapaces como o aguilucho pálido ou o freixo, a serpe europea de dedos curtos ou o apicultor europeo, así como outros migratorio do continente africano. Tamén podes ver a curuxa real e a aguia real perigo de extinción.

Este lugar, tamén coñecido como Xunqueira do Lérez, por estar situado á beira deste río, sitúase en a medio urbano na parte inferior do ría pontevedra ao que se pode acceder a pé dende a cidade. Nas súas zonas húmidas hai importantes colonias especies acuáticas como o martín pescador, o corvo mariño negro, a garza gris ou o gaiteiro pequeno.

Este enclave natural próximo a Pontevedra é ideal para gozar da ornitoloxía e do sendeirismo. O boca do Lérez no ría pontevedra tamén crear un interesante espazo intermareal entre a praia de Lourido e a vila mariñeira de Combarro. Este lugar atrae a un gran diversidade de aves limícolas, como os gaiteiros; mariño, como o gran corvo mariño; ou queimado, como a garza gris.

Situado no fondo do ría vigo, na boca do río Verdugo, sitúase a enseada de San Simón, un lugar ideal para a observación de aves durante o inverno. Alí podemos atopar o illa San Simón, que forma parte do arquipélago homónimo.

A pesar da súa pequena superficie, representa a espazo intermareal de gran valor ecolóxico. As chairas areosas que quedan ao descuberto cando baixa a marea revelan a paisaxe cuberto co manto verde das algas. Durante a estación fría miles de anátidas e limícolas sobrevoan a reserva durante a migración.

No sur de As Rías Baixas, entre Baiona e Nigrán, a ría derío L Miñor está case completamente pechado polo unha Praia de Ladeira. Aquí están formados os marismas de A Foz, onde, ademais do Miñor, conflúen coas mareas os regatos Groba e Belesar, excelente refuxio para unha gran variedade de aves.

Durante o inverno e no pasos migratorios sobrevoan moito a zona aves acuáticas e portos, como rapaces e especies de marisma que buscan refuxio nas súas beiras. Destacan limícolas como os rizos, os gaiteiros ou as avefrías europeas; varios patos, garzas, mergullóns; aves mariñas como corvo mariño e gaivota, así como aves rapaces como o aguilucho de marisma occidental ou a águila pescadora.

O Espazo Natural das Gándaras de Budiño, no Porriño, foise desenvolvendo no inundación estacional do río Louro. Este enclave natural no sur da provincia de Pontevedra é unha zona de turbeiras, lagoas estacionais e permanentes e prados asolagados, así como unha das mellores representacións de bosque ribeira desde Galicia.

Isto zona húmida alberga ata 27 variedades de aves protexidas, ademais de ser un lugar de escala para especies acuático entre os que podes ver as cercetas, lavancos, varandas, garzas grises ou mergullóns.