Cementerio de San Mauro

Este cemiterio, de estilo neoclásico e o máis grande da capital, foi construído e deseñado a finais do século XIX polo arquitecto Alejandro Rodríguez-Sesmero posto que o antigo camposanto da cidade quedaba pequeno. Desde entón sufriu variacións, e unha das máis importantes produciuse nos anos 60 co traslado da igrexa románica de San Mamede de Moldes ao interior do seu recinto.   No cemiterio de San Mauro conflúen épocas e estilos arquitectónicos diversos, columnas partidas, baldaquinos ou significativos mausoleos. Algunhas das tumbas máis destacadas son a de Ramiro Trapote, en mármore; a do poeta Andrés Muruais; as de Eduardo Vincenti e Dolores Montero, con bustos en bronce; e a do violinista Manuel Quiroga Losada, adornada cunha talla do escultor Francisco Asorey.   Outro referente arquitectónico na ruta por esta necrópole é o panteón da familia Sánchez Cantón, cunha imaxe de San Francisco que pertenceu á desaparecida capela barroca de os Santos de Mollabao. O camposanto inclúe unha sección onde se atopan enterradas algunhas acodes represaliadas no ano 1936, como o político Alexandre Bóveda ou o filósofo Indalecio Armesto . A tumba deste último sobresae pola súa gran simboloxía masónica