Chega o frío? Vamos de balnearios por Pontevedra
Seguen baixando as temperaturas acorde á época outonal e pronto nos acompañará o frío do inverno. Aínda que un dos maiores atractivos das Rías Baixas son as súas praias para gozar na época estival, darse un baño non é só cousa do verán. Falamos dos balnearios, pois outro dos encantos da provincia de Pontevedra son as súas augas termais, e non en balde, pois Galicia sitúase entre os primeiros postos en canto a turismo termal se refire.
Son moitos os municipios que contan con este tipo de espazos, e nos últimos anos están a converterse nunha actividade moi popular. A propia Deputación de Pontevedra promove anualmente prazas para a cidadanía para acceder máis facilmente a este tipo de complexos co seu programa "DepoTermal". Quen desexe participar han de estar pendentes das diferentes convocatorias.
Para o resto de persoas interesadas mostramos algunhas das vilas que dispoñen tanto de termas como de balnearios.
Comezando polo norte da provincia, Vila de Cruces posúe un balneario cuxas augas de brea xa eran aproveitadas polos monxes bieitos do mosteiro de Carboeiro. A popularidade das termas aumentou a finais do século XIX, aínda que non sería ata un século despois cando se construíu o propio balneario.
Pola súa banda, Cuntis conta con varios destes complexos, incluído o máis grande de Galicia, o Hotel Balneario. Esta é unha terra cuxa tradición termal remóntase á época romana e que a partir do século XVII viviu o seu propio renacemento. No XIX incluiríase unha dirección médica e a principios do mesmo século contaría co balneario de La Virgen.
Un pouco máis ao sur está o municipio de Caldas de Reis, con dous importantes balnearios. O primeiro, Dávila, foi construído polo escribán Joaquín Dávila Mariño en 1780 e é o máis antigo da provincia, aínda que tivo diversas reformas posteriormente. O segundo, Acuña, tardaría uns anos máis en levantarse, sendo fundado en 1812.
Unha actividade para a época invernal que, ademais de ser un pracer para os sentidos, ofrece múltiples beneficios tanto a nivel físico, estético como psicolóxico
Se antes mencionabamos o máis antigo ou o máis grande, o Balneario de la Toja, no Grove, é posiblemente un dos máis populares e que máis nos soan sobre este tipo de actividade. Parte do seu encanto reside posiblemente na súa localización, situado nun espazo envexable, nunha pequena illa da ría de Arousa.
Se seguimos baixando pola provincia chegamos a Mondariz-Balneario. Como se pode intuír polo seu nome, representa outro dos destinos populares para este tipo de lecer na provincia. Son varias as entidades na localidade que ofertan servizos ao redor deste tipo de recreo e que durante anos gozaron da confianza de personaxes ilustres, como a raíña Isabel de Portugal, Emilia Pardo Bazán ou Castelao. Se o anterior destacaba por situarse nunha illa, neste caso é a arquitectura modernista que emana da maioría dos seus edificios a que dota dun encanto especial á cidade, cunha estrutura de finais do XIX baixo o estilo do art nouveau. Mondariz Balneario procede de 1873, o Gran Hotel Sanatorio de 1909–1915, o edificio La Baranda de 1910 e o templete sobre a fonte Gándara de 1909.
Á beira do Miño, Tui tamén conta con augas termais cuxa importancia foi plasmada na obra Historia universal de las aguas minerales de España do século XVII. En 1869 declaráronse de utilidade pública e posteriormente construiríase un hotel balneario.
Esta lista podería aumentar con máis destinos. Sen ningunha dúbida, a oferta viuse mellorada grazas aos avances tecnolóxicos con servizos de spa, entre outros, e que toda localidade pode aproveitar. Ademais de ser un pracer para os sentidos, ofrecen múltiples beneficios tanto a nivel físico, estético como psicolóxico.
