Unha das "senlleiras" das Rías Baixas, mellor árbore de Europa?
Hai unhas semanas lanzouse por parte da Deputación de Pontevedra, un catálogo sobre as árbores máis centenarias e singulares da provincia. Co nome de "As nosas senlleiras", que poderiamos traducir como "Nuestros árboles únicos", mostrouse todo un repertorio onde os máis lonxevos alcanzaban nada menos que 800 anos.
Un patrimonio natural que pasa desapercibido ante os nosos ollos cando paseamos por xardíns, montes ou bosques, pero que silenciosamente acompañaron a xeracións enteiras, chegando a ver nacer e crecer cidades completas, por non mencionar outros avatares da historia.
Agora é grato coñecer que un deles, o carballo de Santa Margarida, foi nomeado a Árbore Española do Ano. Comparte nomeamento co bananeiro de sombra do Mas de Traver en Ribarroja do Turia, Valencia; o encino das Tres Patas, en Navarra; os olmos centenarios de Cabeza del Buey, en Badaxoz; o ciprés de los Pantanos, de Sevilla; o pino Castrejón de El Hoyo de Pinares, en Ávila; o Tejo de Bermiego de Quirós, Asturias e o pino Galapán, en Santiago de La Espada, Jaén.
Quen desexe participar na elección da Árbore do Ano, pode facelo votando a través da páxina de árboleuropeo.es ata o 31 de outubro inclusive
O carballo foi proposto ao devandito galardón pola propia comunidade de montes de Mourente, no municipio de Pontevedra, buscando desta maneira a atención das administracións para fomentar a súa conservación. Agora, pasada con gran satisfacción á fase final entre os oito finalistas, o público pode votar a través da páxina arboleuropeo.es ata o 31 de outubro inclusive. O seleccionado, de feito, poderá competir ao concurso europeo para ostentar o premio de Mellor Árbore de Europa.
Trátase dun exemplar que alcanza os 500 anos e os 15 metros de altura, con oito metros de perímetro do tronco pola súa banda máis ancha. Está emprazado xunto á capela de Santa Margarida con quen comparte terreo desde o seu nacemento, xa que a mesma foi construída entre os séculos XIII e XIV, formando parte dun escenario indisoluble e creando desta maneira unha afable comuñón entre a natureza e o relixioso.
O evento podería facilitar mellorar o seu mantemento, xa que recentemente perdeu unha rama de 200 quilos e as veciñas e veciños xa se manifestaron pedindo a súa conservación e axudas para a mesma.
Para todas e todos os interesados nestes compañeiros singulares, varias son as exposicións itinerantes que se están realizando ao redor da provincia. Ata o 20 de outubro hai unha na Casa da Cultura A. D. R. Castelao, en Moraña. A partir do 26 espérase a apertura doutra en Fornelos de Montes. Exposicións que continuarán noutros municipios os próximos meses.
Ademais, en calquera momento poden darse un paseo ata algún destes exemplares esparexidos por toda a provincia. Uns emprazados en xardíns privados, como o alcanforeros do pazo de Rubianes, ou o eucalipto azul do de Barrantes; a outros situados en espazos públicos como o cunninghamia do Parque-Xardín de Caldas de Reis, o salgueiro da Braña de Xafardán, ou o carballo da Portela.
